چکامه ها

اگه لطف کنین و به شعرهام نظر بدین ممنون می شم .

انتظار

استاد ارجمندم

شایدسال سوم دبیرستان ، اوایل مهر ماه و شروع سال تحصیلی . تا وارد کلاس شد و منو توی کلاس دید خیلی ناراحت شد. از چهره اش کاملا مشخص بود. شاید با خودش می گفت ای وای ، این پسره شلوغ کار که بازم سرو کله ش اینجا پیدا شد. حالا چطوری با این ... تا آخر سال تحصیلی سر کنم . 

آخه آقای کاظمی زاد تجربه استادی منو در دوران شلوغ کاریمو توی کلاس داشت .دبیر جغرافیا و تاریخ انصافا مرد شریفی بود. متین و مؤدب . همچنین آرام و باوقار. چندین هفته به همین منوال گذشت و حتی نمرات بیست من هم نتونست نظر ایشونو نسبت به من تغییر بده . می گفت حتما تقلب کردی! ولی من به خاطر همان خصوصیات خوبش رفته رفته علاقم به ایشون بیشتر می شد. یه شعری براشون نوشتم و بعد از کلاس بین راه با دست خط خودم و با یک خودنویس کادو شده بهشون تقدیم کردم. کادو رو قبول نکرد ولی نامه رو گرفت. 

استاد ارجمندم آقای کاظمی زاد        این جان من فدایت جانم مبارکت باد

روزهایی ... همچون چشمان جغد

این گلوی من است

خواه بفشار

خواه مهمان بوسه شمشیر کن

چشم های زیبایی این غروب دیروزی

آن یار که با ناز و خوش آواز و قشنگ است

آن یار که با ناز و خوش آواز و قشنگ است

افسوس که ناساز و مدام از پی جنگ است

****

پیـچیده دلم با غـم و انـدوه شـبانه

این اشک روان نیز گواه دل تنگ است

****

رخ چیست به جز پرتو ســیمای قشـنگت

پس این همه صورت به جهان خاره و سنگ است

***

بی نام شود هر که شود شهره آفاق

آوازه بی نـام تـو آوازه نـنـگ اسـت

****

زلف و چمن و چشم و گل و جام پر از مل

در پیش لبانت همه سنگ و همه رنگ است

 

در دلم چیزی هست

 سهراب می گفت

                           چیزی هست

                                                   آری هست

 

در دلم چیزی هست

                            مثل یک وسعت وهم

                                                           مثل یک مبهم ناز

 

و صدایی در گوش

                         مثل آواز غریب

                                           مثل یک عشوه ساز

 

بوی تند خبری می شنوم

                 مثل خاکی که به سر وقت بهار

                                              بوی دریا به تنش می گیرد

 

در دلم آوازی است

                   مثل فریاد لب ماهی ها

 

و خدایی هم هست

بهترین چیز قشنگ

انتظار لحظه دلواپسی

بعد شمع خنده هایت گریه ها دارم بسی

ای مـراد انتــظار لحـظه دلـواپسـی

معنی چشمان تو رنگین کمان هفت رنگ

ای نگاهت آسمانی ، ارغوانی ، اطلسی

تا نسیمی از شمیم موی تو بو می برد

واله می گردد نسیم از بوی تو همچون خسی

غنچه ها پژمرده شد با رقص یک بوزینه ای

ای نسیم پر طراوت  کی ز دریا می رسی

تیک تاک قلب ساعت های دنیا سکته کرد

بعد ازین خوابند دیگر لحظه ها از بی کسی

 

جاده ها در انتظار رهگذر

بغض هایی در گلو یی مانده است

حرف های پشت و رویی مانده است

 

در درون مردمان گنگ و لال

ناشنیده گفتگویی مانده است

ققنوس در اقیانوس

    آتشی نیست

                خیس شد دریا

                              زیر باران عطش های دل ققنوسان

قناری بخون دوباره

خیلی خسته ای قناری

دلشکسته ای قناری

 

فصل عاشقی تمومه

دل نبسته ای قناری

پیر شیدا

گفت به من دلبر زیبا که تو زیبا نه ای

لایق این چشم و بر و زلف دل آرا نه ای

********

لاغری و گودی رخ های تو پیدا شده

لایق و شایسته این گنبد مینا  نه ای

شعله ها هم سوختند

 

 

چون که در آغوش آتش سوختند

عشــق را پروانـه ها آموختند

این پر پروانه ها تنها نسوخت

شعله ها هم اندک اندک سوختند

از فــروغ چهره عاشـق وشان

نازنینان چــهره ها افروختند

هر دو سوی این حکایت باختند

باختند آن هر چه را اندوختند

تا که باز افتد به دام چشم ها

چشم ها را بر قدم ها دوختند

 

رویای برکه سرد

چندی از نیمه شب رفت ولی

چشم حیران من و این دل بی تاب هنوز

نگران دم صبح است

که می آید زود

هر دم از پرده چشم صحنه ای می گذرد

یا که آواز حزین تاری

می نوازد آرام

دخترکان اشکم

رقص کنان می آیند

وز سر صحنه به این گود فرو می غلطند

سجده کنان می میرند

من خواب دیده ام

من خواب دیده ام

من خواب خودم را خواب دیده ام

من خواب تو را هم خواب دیده ام

آنجا که خون بود و ..

خاک و خاکستر و شهاب

من آب دیده ام

این سطرهای پس و پیش یا شعرهای امروزی

چیستند ؟

این بوته های بزرگ ................................. یا این درخت ها ؟

وین تلّ کودکانه ...................................... این رشته کوه ها ؟

مرد مهتابی

آسمان غمگین یک مهتاب بود                     مثـل یک دریا دلـش در تاب بود

کوله بار غربت و درد و فــراق                    این همه بر دوش آن مهتاب بود

به نام خـداوند مهـتاب و آب

به نام خـداوند مهـتاب و آب             خدای صـمیمی و زیبا و ناب

به نام خداوند عشق و امید             که مهر و سلام و صفا آفرید

زندگی در بیشه نیست

زندگی در بیشه نیست

زندگی کردن که کار تیشه نیست

چونکه تیشه زنده نیست

از خدا می آیی

از خدا می آیی         از فراسوی زمان

                                                از فراسوی هزاران برهوت

                                                                 همه افسرده و سرما زده فصل سپید

چشمه ها یخ زده آویزانند

                                 همچو در بند یکی دیو سفید

خاک مادر من است

ای مادر خاک مهــربانی                 برجا و همیشه جاودانی ..

در دامن خود مرا نگهدار                تا روز پســــین خدا نگهدار 

برای دیدن تمام شعر ادامه مطلب را بخوانید.