جاده ها در انتظار رهگذر

بغض هایی در گلو یی مانده است

حرف های پشت و رویی مانده است

 

در درون مردمان گنگ و لال

ناشنیده گفتگویی مانده است

زندگی در بیشه نیست

زندگی در بیشه نیست

زندگی کردن که کار تیشه نیست

چونکه تیشه زنده نیست

برای همسر آینده ام سروده ام

تقدیم به تو که نمی شناسمت؛

من و تو اشک زلالیم              روی گـونه هـای لالـه

نه که چون حباب دریا            که همش خوابو خیاله

پیش گفتار شعر

تقدیم به تو

به تویی که نمی دانم کجایی هستی ؟

آسمانی یا زمینی!  

کوتاه یا بلتد ؟ سفید یا سبزه؟ تند یا آرام؟

حتی نمیدانم که آیا تو را خواهم دید؟

ولی می دانم آنچه و همان که می خواهم هستی. مثل جاری در زندگی!

برای دیدن تمام شعر ادامه مطلب را بخوانید.

شاپرک می رفت از بیشه ما

شاپرک می رفت از بیشه ما  
کوله می بست به اندیشه ما
با هزاران امید
سفری داشت غریب