رویای برکه سرد

چندی از نیمه شب رفت ولی

چشم حیران من و این دل بی تاب هنوز

نگران دم صبح است

که می آید زود

هر دم از پرده چشم صحنه ای می گذرد

یا که آواز حزین تاری

می نوازد آرام

دخترکان اشکم

رقص کنان می آیند

وز سر صحنه به این گود فرو می غلطند

سجده کنان می میرند

به نام خـداوند مهـتاب و آب

به نام خـداوند مهـتاب و آب             خدای صـمیمی و زیبا و ناب

به نام خداوند عشق و امید             که مهر و سلام و صفا آفرید

از خدا می آیی

از خدا می آیی         از فراسوی زمان

                                                از فراسوی هزاران برهوت

                                                                 همه افسرده و سرما زده فصل سپید

چشمه ها یخ زده آویزانند

                                 همچو در بند یکی دیو سفید