برای همسر آینده ام سروده ام

تقدیم به تو که نمی شناسمت؛

من و تو اشک زلالیم              روی گـونه هـای لالـه

نه که چون حباب دریا            که همش خوابو خیاله

پیش گفتار شعر

تقدیم به تو

به تویی که نمی دانم کجایی هستی ؟

آسمانی یا زمینی!  

کوتاه یا بلتد ؟ سفید یا سبزه؟ تند یا آرام؟

حتی نمیدانم که آیا تو را خواهم دید؟

ولی می دانم آنچه و همان که می خواهم هستی. مثل جاری در زندگی!

برای دیدن تمام شعر ادامه مطلب را بخوانید.

ادامه شعر

من و تو اشک زلالیم                       روی گونه های لاله

نه که چون حباب دریا                که همش خواب و خیاله

 

من و تو یه خواب نازیم                 مهر یک صندوق رازیم

برای پرستش عشق                   مثل سجده در نمازیم

 

من و تو آب روونیم                     همدل و یه هم زبونیم

می دونم تو جاده عشق               به سوی خدا دوونیم

 

من و تو دو قطره خونیم                برا قلب یک فرشته

چون خدای مهربونا                 من و با تو می سرشته

 

من و تو یه ساز غمگین                  برا ســــینه قناری

یا که یک گریه سیریم                تو هوای بی قــــراری

 

من و تو یه سرنوشتیم           سرنوشت و ما نوشتیم

تو خیــال عاشــقونه                همیشه توی بهشتیم

 

من و تو آه یه دردیم                    غما رو صدا نکردیم

توی باغ ســرنوشتا                   بیا بی صــدا بگردیم

.

این شعر را که چند سال قبل نگاشته بودم ،

حالا تقدیم کسی است که نتیجه زندگیم با او  یک غنچه سه ساله است.