روزهایی ... همچون چشمان جغد

این گلوی من است

خواه بفشار

خواه مهمان بوسه شمشیر کن

در دلم چیزی هست

 سهراب می گفت

                           چیزی هست

                                                   آری هست

 

در دلم چیزی هست

                            مثل یک وسعت وهم

                                                           مثل یک مبهم ناز

 

و صدایی در گوش

                         مثل آواز غریب

                                           مثل یک عشوه ساز

 

بوی تند خبری می شنوم

                 مثل خاکی که به سر وقت بهار

                                              بوی دریا به تنش می گیرد

 

در دلم آوازی است

                   مثل فریاد لب ماهی ها

 

و خدایی هم هست

بهترین چیز قشنگ

ققنوس در اقیانوس

    آتشی نیست

                خیس شد دریا

                              زیر باران عطش های دل ققنوسان

رویای برکه سرد

چندی از نیمه شب رفت ولی

چشم حیران من و این دل بی تاب هنوز

نگران دم صبح است

که می آید زود

هر دم از پرده چشم صحنه ای می گذرد

یا که آواز حزین تاری

می نوازد آرام

دخترکان اشکم

رقص کنان می آیند

وز سر صحنه به این گود فرو می غلطند

سجده کنان می میرند

من خواب دیده ام

من خواب دیده ام

من خواب خودم را خواب دیده ام

من خواب تو را هم خواب دیده ام

آنجا که خون بود و ..

خاک و خاکستر و شهاب

من آب دیده ام

زندگی در بیشه نیست

زندگی در بیشه نیست

زندگی کردن که کار تیشه نیست

چونکه تیشه زنده نیست

از خدا می آیی

از خدا می آیی         از فراسوی زمان

                                                از فراسوی هزاران برهوت

                                                                 همه افسرده و سرما زده فصل سپید

چشمه ها یخ زده آویزانند

                                 همچو در بند یکی دیو سفید

شاپرک می رفت از بیشه ما

شاپرک می رفت از بیشه ما  
کوله می بست به اندیشه ما
با هزاران امید
سفری داشت غریب